Juryrapport Pop Media Prijs 2021
Dit jaar kwam na een online stemmogelijkheid voor iedereen en juryberaad in twee rondes een drietal genomineerden bovendrijven. Een dik boek, een radioman in hart en nieren en een multitaskende popjournalist gaven het popmedialandschap in 2021 extra diepte en kleur.
Want More?, Het Beste van 50 jaar OOR is een prachtig boek, Michiel Veenstra heeft van KINK een onontkoombare speler in het popmedia-veld gemaakt en voor de tweede keer stelde de jury vast dat Timo Pisart binnen het popjournaille een bijzondere plek inneemt.
Maar er was meer. Tussen hen die uiteindelijk toch afvallen zaten diverse Podcasts. Over uiteenlopende onderwerpen als de laatste dagen van Freddie Mercury, Colonel Parker de manager van Elvis Presley en Bob Dylan. Vooral de door Chris Kijne en Lars Hulshof gemaakte BOBcast waarin de makers in het gehele 80ste levensjaar van Dylan iedere twee weken gesprekken voerden met kenners en liefhebbers maakte veel indruk.
Een speciale vermelding verdient ook de in augustus overleden Groningse Jan Kooi. Hij werd in de online raadpleging vaak genoemd, niet omdat hij een van de beste platenverkopers van Nederland was, want daar is deze prijs niet voor. Maar wel omdat hij met zijn enthousiasmerende tweets fans van elementaire pop, beat, country, rock ’n roll en soul in heel Nederland tips en nieuwe inzichten gaf.
De Pop Media Prijs is per definitie geen postume prijs, maar aangrijpend vonden we al die bijval voor de ernstig gemiste Jan Kooi wel.
Geraakt werden we ook door het monnikenwerk dat moet zijn verricht aan het boek op baksteenformaat dat Want More? waarin 50 jaar popgeschiedenis zoals beschreven in het muziekblad OOR voorbij komt. Het boek kwam door crowdfunding tot stand maar was meteen zo succesvol dat er een tweede druk verscheen.
En terecht, menen wij. Want al bladerend zie je niet alleen de meeste belangrijke artiesten en platen van de afgelopen halve eeuw voorbij komen, schitterend gefotografeerd door onder meer Anton Corbijn en Gijsbert Hanekroot.
Je leest vooral ook goed hoe er over Bob Marley, Prince of Radiohead gedacht werd op het moment dat het voor hen allemaal nog moest gaan gebeuren. Het is veel leuker om te lezen hoe OOR in 1981 het toen nieuwe fenomeen Prince in Paradiso onthaalde of Bob Marley sprak toen niemand kon bevroeden dat hij uit zou groeien tot een van de grootste legendes uit de popgeschiedenis.
De selectie van verhalen en interviews is uitmuntend. Wie het boek leest krijgt een zeer representatief beeld van 50 jaar popgeschiedenis én –journalistiek. OOR bestaat na een halve eeuw nog altijd. Voor diverse generaties is het blad de kennismaking met andere, minder voor de hand liggende popmuziek geweest. Dit boek is behalve een heerlijke trip down memory lane ook een boek waarvan nieuwe popadepten veel kunnen leren.
Dan Michiel Veenstra. Een radioman in hart en nieren zoals we die eigenlijk wel vaker bekroond hebben. Dat hij juist dit jaar naar voren wordt geschoven heeft alles te maken met het station waarvoor hij drie jaar geleden zijn vaste baan bij de NPO inruilde: KINK, het radiostation dat hij samen met Jan Hoogesteijn oprichtte, als vervolg op het aloude roemruchte Kink FM.
In de afgelopen drie jaar is de zender uitgegroeid tot misschien wel het belangrijkste rockstation van Nederland, met maandelijks significant stijgende luistercijfers.
Dat succes komt voor een belangrijk deel voor de keuzes die Veenstra met zijn team maakt. Veel rock, weinig dance, r&b en hiphop. KINK heeft niet alleen een gat in de markt aangeboord, ze brengen hun keuzes ook met het enthousiasme dat luisteraars aan de zender bindt. De term ‘alternatief’ is de laatste jaren aan inflatie onderhevig geweest, maar luister een dagje naar KINK en je weet weer wat er ooit mee bedoeld werd.
Een goed radiostation heeft een eigen stem nodig, en die heeft Veenstra. Niet alleen maakt hij zich sterk voor buitenlandse namen als Foo Fighters, Weezer en Muse, ook Nederlandse bands worden met alle egards op de zender onthaald. Je kunt als Nederlandse gitaarband niet om KINK heen, maar het leuke is dat ze je daar al hebben ontdekt voordat je eraan denkt.
Het succes van de zender is niet alleen te schrijven op het conto van Veenstra. Jan Hoogesteijn houdt organisatorisch het overzicht en een dj Tim op het Broek is eveneens van grote waarde.
Maar het is het iedere dag weer hoorbare enthousiasme en de enorme gedrevenheid waarmee Veenstra zijn club aanstuurt waardoor KINK voor iedereen in de muziekindustrie een naam geworden is om rekening mee te houden.
Mochten er dit jaar eindelijk weer festivals plaatsvinden dan zal KINK daar met een zeldzaam enthousiasme verslag van doen, en lopen de makers ongetwijfeld de derde genomineerde voor de Pop Media Prijs 2021 tegen het lijf: Timo Pisart chef redactie bij VPRO’s 3VOOR12.
Net als 2020 was 2021 geen jaar voor pop-professionals om erg blij van te worden. Corona hield de zalen opnieuw grotendeels dicht en de festivalweides leeg. Opnieuw was het geen jaar waarin poprecensenten en -verslaggevers zich van hun beste kant konden laten zien. Er vielen nauwelijks concerten te recenseren, festivalverslagen hoefden niet gemaakt te worden. Popjournalisten werden in 2020 net als de muzikanten zelf door de pandemie beroofd van hun core-business.
Ook Pisart moest zich aanpassen maar kwam het afgelopen jaar toch met een ontzagwekkende productie. Hij maakte mooie portretten van mensen in de muziekindustrie hun baan kwijt waren, en spraakmakende interviews met internationaal grote artiesten als National-gitarist Aaron Dessner.
Pisart zat hier al eerder en ook toen werd zijn enorme ijver geprezen. Niemand bezocht toen met camera en notitieblok in de hand zoveel festivals als Pisart. Afgelopen jaar vielen andere kwaliteiten op. Zijn enorme brede kennis van de actuele stand van zaken in popmuziek bijvoorbeeld. En zijn redactiewerk voor het fraaie ad hoc tv-programma Muziekstad.
Land- en genregrenzen doen er voor Pisart niet toe. Geen nieuwe track lijkt hem te ontgaan en zijn dagelijks op Twitter geposte albumtips zijn altijd de moeite van het checken waard.
De naam Timo Pisart komt al jaren tijdens ieder juryberaad voorbij, en eens moet deze prijs hem toch een keer toekomen zou je denken.
Niemand zat in 2021 zo dicht boven op het popnieuws als hij. En dat maakt dat de jury dit jaar koos voor Timo Pisart als winnaar van Pop Media Prijs 2021.
Iedere journalist heeft tijd nodig om gezaghebbend te worden, en sommigen worden het nooit. De een weet alles van hiphop, de ander van metal. Generalisten, zij die van alle soorten popmuziek verstand hebben of er in ieder geval interesse in hebben zijn er niet zo veel. Pisart is er een van. Maar hij loopt er niet mee te koop. Eerder krijg je bij hem het idee dat hij het gewoon saai vindt de hele dag naar hiphop of dance te luisteren. Zijn nieuwsgierigheid beslaat het hele veld. En dan is er nog dat bijna kinderlijke enthousiasme waarmee hij zijn ontdekkingen met ons, liefhebbers, deelt.
Er zit een onrust in Timo die er voor zorgt dat hij 24/7 op jacht is naar nieuwe muziek en verhalen. Die zoekt hij niet exclusief in de ‘alternatieve’ sector, van huis uit toch een beetje het terrein van de VPRO. Sinds Pisart als redactiechef werkt is het onderscheid mainstream-alternatief bij 3VOOR12 definitief verdwenen. Froukje en MEROL zijn voor hem net zo belangrijk als de nieuwste track van Four Tet of Burial.
Er bestaan maar twee soorten popmuziek: goede en slechte. Voor slechte heeft Timo Pisart geen tijd, over de rest informeert hij ons iedere dag weer met kennis van zaken en ontembaar enthousiasme.
Gefeliciteerd Timo, we hopen dat je dit nog lang zo volhoudt.’