Het zat er nooit in dat Baxter Dury in een normaal kantoorbaantje zou belanden. Hij werd geboren in een huis waar op dat moment in de kelder The Blockheads, de band van zijn vader Ian Dury, Johnny Be Good van Chuck Berry op hoog volume naspeelden. Baxter moest het doen met een boom van een vent, voormalig roadie van Led Zeppelin, met de bijnaam Sulphate Strangler, als babysitter. Hij stond zelfs op de hoes van New Boots and Panties!! naast vader Ian. Maar lukt het dan ook om onder die schaduw van vader vandaan te komen? Niet iedere zoon komt zo ver, Baxter Dury wel. Dit jaar bracht hij zijn derde album Happy Soup uit. Dury omschrijft het zelf als "seaside psychedelica". Op het album is een belangrijke rol weggelegd voor zangeres Madelaine Hart die vaak mooi tegenspel biedt aan Dury. De speelse nummers met dito teksten zijn heerlijk toegankelijk en volgens NME is het een werk van losse zelfverzekerdheid dat onmogelijk uit een stamboom voort kan komen. De Engelse bladen van Q tot NME en The Guardian gaven het album 4 uit 5 sterren. Of om The Guardian te citeren: "Hoewel Baxter Dury's half gemompelde cockney verhalen doen denken aan zijn vader, vermengden de Blockheads van Ian Dury punk, r&b en music hall, terwijl zijn zoons derde album gevuld is met geweldige, ingetogen, droge, postmoderne, elektronische popnummers. De opgewekte melodieën doen denken aan Blurs Graham Coxon en de schaarste van de XX of  Young Marble Giants."