The Last Mandrill, geboren als Wybe Wiersma, smelt moderniteit met de slepende alternatieve rock van akoestisch tot grunge uit de jaren '90 samen in een futurofobische wereldvisie waar nostalgie en wanhoop de confrontatie aangaan met wat komt en wat goed zal komen. Via thema’s van gemythologiseerde of geïntensiveerde realiteit streeft hij naar het theatrale, met romantische oprechtheid en als een zelf-spottende gastheer.