Hoe organiseren we een goed gesubsidieerd en toekomstbestendig lokaal popcircuit?

Gemeenten en poporganisaties hebben te maken met een complexe, veranderende en vooral ook duurder wordende wereld. De popsector is de vorige crisis (COVID-19) nog aan het verdisconteren en moet intussen zien om te gaan met de gevolgen van alweer een aantal gebundelde, zeer bedreigende crises (stijging energiekosten, stijging arbeids- en andere kosten, krapte op de arbeidsmarkt, daling koopkracht bij potentiele bezoekers). Tegelijk moet de popsector vooruitkijken en maatregelen nemen om voorbereid te zijn op de toekomst (o.a. toegankelijkheid, duurzaamheid). Van alle subsidies aan cultuur is 65% afkomstig van de gemeenten, maar ook gemeenten hebben het als gevolg van de eerder genoemde crises zeer zwaar. Vanaf 2026 wil het rijk gaan bezuinigen op het gemeentefonds. Creëert dit samen met de energiecrisis nu al een schuddende bodem voor de gemeentelijke popketen? Leunt de regering (bijvoorbeeld in de laatste Meerjarenbrief van staatssecretaris Uslu) niet al te gemakkelijk op de overtuiging dat gemeenten hun verantwoordelijkheid zullen nemen? De subsidieperiode van culturele basisinfrastructuur wordt niet verlengd, wat betekent dit voor het bestel dat nodig aan revisie toe is? Wat zou de plek van gemeenten zijn als we deze sessie een advies over een bestelherziening zouden moeten formuleren? Wat zou een passende plek van popcultuur zijn in een meer inclusieve visie op (muziek)cultuur? Het zijn zo een paar vragen die de VNPF samen met Hermes Netwerk Cultuurbeleid (netwerk is er voor cultuurambtenaren van gemeenten met meer dan 60.000 inwoners) aan de orde zullen stellen.