De Berlijnse band Gewalt condenseert in de meest radicale teksten de onmogelijkheid en onontkoombaarheid van het menselijk bestaan. Dat is de kern van Helen Henflings, Patrick Wagners en Jasmin Rilkes kunst. De façade bestaat uit machinale beats, klikkende gitaren, het geroezemoes, de schoonheid van sonische druk en de absentie van enig licht. Dat riekt vervaarlijk naar industrial en noise. Gewalt lijkt meer geïnteresseerd in artiesten als Daft Punk, Einstürzende Neubauten, Klaus Kinski of Pharell Williams dan meer voor de hand liggende geestverwanten als Ministry of Big Black.