Met hun zelfgebouwde gitaren, donkere surrealistische teksten en zware psychedelische blues kan het Spaanse Guadalupe Plata zomaar vergeleken worden met een vileine, door spinnenrag bedekte versie van The Doors. Het gelijknamige debuut klinkt alsof het in de jaren zestig of eerder is opgenomen. Guadalupe Plata's liedjes schakelen grillig van kloekmoedige flair tot pure krankzinnigheid, en grijpen de luisteraar daardoor continu bij de strot.